Echt een beetje vrijheid
18 jan 2017
Meneer de Baat woont in WZH Leilinde en leerde ondanks zijn dementie zelfstandig de weg naar het restaurant beneden te lopen. ’’Ik heb nu echt wel een beetje vrijheid hier.’’ Lees zijn verhaal.
Meneer de Baat heeft vasculaire dementie en kon niet langer zelfstandig thuis wonen. Daarom woont hij nu in woonzorgcentrum WZH Leilinde op een gesloten afdeling. Hij leerde echter zelfstandig de weg naar het restaurant beneden te lopen. ’’Ik heb nu echt wel een beetje vrijheid hier.’’
Hij had moeite met het leven op een gesloten afdeling en voelde zich opgesloten. ’’De eerste maanden heb ik het hier moeilijk gehad,’’ vertelt hij zelf. ’’Als je hier gaat zitten overdag, is dat ook niet leuk. Dan zit je maar in je eentje. Alleen is maar alleen.’’
Zelfstandig naar beneden
Tegenwoordig loopt hij zelfstandig van de gesloten afdeling op de tweede verdieping waar hij woont, naar het openbare restaurant op de begane grond om daar koffie te drinken. Samen met zijn familie, ergotherapeut en medewerkers heeft hij hard gewerkt om dit te bereiken. Ergotherapeut Manja Trouw vertelt: ’’Ik ben met hem gaan kijken; hoe gaat nu met naar beneden gaan? Wat gaat goed en wat is er lastig.’’
Het verhaal van de heer De Baat is verfilmd in het kader van het project ‘Lerend vermogen bij dementie: denken in mogelijkheden’. Meer weten over het project of de campagne #denkinmogelijkheden? Bekijk de website: www.opnieuwgeleerdoudgedaan.nl
Heel vaak herhalen
Ze merkte dat hij een relatief goed geheugen heeft en hij zijn omgeving op zich wel kan herkennen. ’’Hij wist al bijvoorbeeld in de lift op welke knop hij moest drukken. Maar dan vanuit de lift wist hij niet welke kant hij moest oplopen. We hebben toen gezegd, we gaan dat oefenen met de methode foutloos leren.’’
Maar liefst vijf van de tien geportretteerden in de films van het project 'Lerend vermogen van mensen met dementie' wonen bij WZH. Lees meer over leren met dementie bij WZH: www.wzh.nl/lerendvermogen
Dat ging door meneer De Baat steeds vooraf te zeggen dat hij eenmaal uit de lift, rechtsaf moest slaan. Zo werd er drie weken lang elke dag met hem geoefend. ’’Daarna liep hij de goede kant op. En op die manier kon hij zelf naar de koffiecorner om daar wat te gaan drinken.’’
Leven stuk aangenamer
Door de route aan te leren, is er veel veranderd voor meneer De Baat. Het leven in het woonzorgcentrum is een stuk aangenamer geworden voor hem en zijn omgeving.
Meneer De Baat glundert terwijl hij vertelt over de dagelijkse tochtjes die hij nu naar beneden maakt. ’’Meestal ga ik om negen uur, half tien naar beneden. Dan blijf ik daar tot kwart over twaalf, eet dan een boterham boven en ga dan weer naar beneden.’’
Een beetje vrijheid
’’Voor hem is het heel belangrijk,’’ vertelt ergotherapeut Manja Trouw. ’’Hij voelt zich een stuk beter en fijner, ook op de afdeling. Eerder verveelde hij zich en voelde hij zich niet prettig en dat uitte zich ook in interactie met andere mensen. Als hij naar beneden kan, gaat het ook met hem een stuk beter.’’
Zelf kan meneer De Baat dit alleen maar volop beamen: ’’Ik heb nu écht wel een beetje vrijheid hier.’’